Holländerwochen

Griaß enk!

Inmiddels is het al weer een ruime week terug dat ik jullie een berichtje geschreven heb. In de tussentijd is het hier begonnen met lente worden. De dooi is (sowieso beneden) ingevallen en op dit moment regent het hier. Als het goed is, sneeuwt het boven nog wel maar dat zien we morgen! Voor de komende dagen is de zon voorspeld en temperaturen van 2 tot 3 graden voor boven op de berg. Voor de sneeuw is dat niet echt fijn, gaat zwaar worden om te skiën. Als je je middagpauze hebt en lekker in het zonnetje wil luieren, is dit natuurlijk geen slecht vooruitzicht!

Vorige week was de eerste week van de Krokusvakantie in Nederland. Dat zou dus een drukke week betekenen. Op zondag had ik direct een groep van 12 kinderen onder mijn hoede, met standaard 2-4. Een redelijk niveau dus, waar ik me prima op zou kunnen uitleven :). De groep was gemengd: niet allemaal Nederlandse kindjes dus. Zondag overdag hebben we ons lekker uitgeleefd op de piste (voor de ingewijden, bij de ego-lift!): even kijken en testen wat de kindjes allemaal kunnen. De kinderen kwamen allemaal redelijk goed de rode piste af, dus dat beloofde wat voor komende week! Die middag niet meer echt iets van betekenis gedaan, of in ieder geval niet iets dat blijven hangen is.. ;).

Maandag was er weer een nieuwe dag, achteraf gezien een baaldag. ’s Morgens ging alles best wel goed met de kinderen, een aantal keer de rode piste gedaan, zonder problemen. ’s Middags hebben we nog een keer dezelfde piste gedaan, toen met problemen… Bij lage snelheid is een kindje van mijn groep ten val gekomen. Ze klaagde direct over pijn aan haar been, maar omdat het zo langzaam ging leek het mij niets bijzonders. Omdat ze niet opstond ben ik naar haar toe gegaan om te helpen, maar het lukte echt niet… Op dat moment kwam er een man langs die vroeg of ik hulp nodig had. Inmiddels was mij wel duidelijk dat het kindje niet verder kon skiën. Overige kinderen in een groepje bij elkaar gezet. Twee paar ski’s in een kruis op de piste om de boel af te zetten. De man die mij kwam helpen was sportleraar (of deed in ieder geval iets met sport en training) en had dus enige ervaring met sport EHBO. Hij heeft even gekeken naar het meisje en ook zijn conclusie was dat de pistendienst gebeld moest worden. Zo gezegd, zo gedaan. Uiteindelijk is het kindje opgehaald met de banaan en afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar werd uiteindelijk een scheenbeenbreuk vastgesteld, oei! Nadat het kindje was opgehaald moest ik met de groep natuurlijk nog verder skiën, ik geloof dat ik nog nooit zo voorzichtig de piste af ben geweest! Best een vreemd gevoel.
’s Middags na de lessen zou de begrafenis van één van de skischoolleiders van de andere skischool zijn. Hij was de week ervoor overleden aan kanker. Wij zouden in ons uniform meelopen in de rouwstoet vanaf de kerk naar de begraafplaats. Ik moet eerlijk zeggen dat er bij mij best wel wat traantjes gevloeid hebben. Gelukkig was ik daar niet alleen en duurde het niet lang voordat ik van verschillende collega’s een zakdoekje en een arm om me heen kreeg, fijn!
Het is wel ontzettend mooi om te zien hoe het hier gaat met een rouwstoet. Vooraan loopt een muziekkapel, daar achteraan liepen de mensen van de andere skischool, daarna liftpersoneel van boven en daarna wij als skischool. Achter ons kwam de familie met de kist.
Op de begraafplaats wordt nog een kleine dienst gehouden (alles is katholiek hier) en daarna neemt iedereen afscheid door water op de kist te sprenkelen (met de welbekende ‘pleeborstel’). Iedereen was nog uitgenodigd om wat te eten en te drinken in een hotel vlakbij. Ik had daar mijn hoofd niet echt naar staan en ben met Markus en Julia naar de Wedelstube gegaan. Daar hebben we tot 21.00 gezeten en een aantal goede en fijne gesprekken gevoerd. Toch fijn om te merken dat je er hier echt niet alleen voor staat!

Dinsdag best weer een lastige start gehad, na de heftige dag ervoor. Gelukkig maken kinderen die roepen dat ze graag willen skiën al direct veel goed :). Dinsdag (en de rest van de week ook!) zonder ongevallen doorgekomen en we hebben lekker kunnen skiën.
’s Avonds zou Luisa, een collega blijven slapen. Zij was voor een weekje hier met haar ouders en slaapt normaal boven op de berg in een hut. Dinsdag wilde ze echter een klein feestje vieren, en dat kan natuurlijk niet als je ’s avonds weer naar boven moet om daar te slapen. Dinsdagochtend had ik al grote opruiming gehouden, aangezien mijn tweede bed normaalgesproken een dumpplaats is voor laptops, telefoons, snoeren, zakken chips, kleding en theekopjes. Troep weg, schoon hoeslaken erop, slaapzakje uitgerold en klaar is kees!
Dinsdag had er niemand zin om te koken (of we hadden niet voor 3 mensen eten… :) ), dus we, Luisa, Jan Willem en ik, zijn uit eten gegaan in Stumm. Was best gezellig! Daarna zijn we naar de Postalm gegaan, maar daar was eigenlijk geen reet te doen, hoewel het Faschinsdienstag was. Om 23.30 waren Luisa en ik dus al weer terug. Nog even gezellig zitten kletsen met z’n tweeën en een soort van op tijd gaan slapen :).
De volgende ochtend zijn we maar vroeg opgestaan. Ontbijtje en proviand voor de dag gehaald bij de M-Preis en daarna zijn we naar boven gegaan. Het was ontzettend lekker weer, dus we zijn nog even een rondje gaan skiën met z’n tweeën en daarna in het zonnetje gezeten tot het 10.00 was en vervolgens weer fijn een dagje gewerkt! ’s Avonds heerlijk lui gedaan en vroeg gaan slapen. De volgende ochtend zou er weer wedstrijdparcours opgebouwd moeten worden en ik moest dus vroeg uit de veren!

Donderdag waren Jan Willem en ik als eerste boven, om half 8. De hut boven was nog niet open en Gerhard (onze chef) stond verbaasd te kijken dat wij al boven waren, toen hij vijf minuutjes later ook boven kwam.
Het eerste wat we gedaan hebben is alle ski’s van de kinderen naar buiten dragen.
Elke groep heeft bij ons een eigen teken, met een eigen kleur en een eigen naam. Ik heb dit seizoen de Skizwergen. De kinderen skiën de hele week met een hesje aan met die naam erop om de boel een beetje overzichtelijk te houden. Bij de skischool staan ook bordjes met de groepstekens erop. Elke groep legt zijn ski’s bij dit bordje neer wanneer de lessen afgelopen zijn. De ski’s worden dan in de garage opgehangen bij het groepsteken en de volgende ochtend liggen de ski’s weer bij het groepsteken klaar. Scheelt een hoop gedoe en een hoop gesleep :)
Daarna het wedstrijdparcours opgebouwd: tijdwaarneming klaarzetten, parcours afzetten, stokken/poortjes positioneren etc. Met 5 man ben je daar wel ruim 45 minuten mee zoet! Toen dat klaar was heb ik nog even een mini-rondje geskied en daarna ben ik maar een kopje thee gaan drinken bij Sport Stock met Korine. Was gezellig!
’s Morgens direct om half 11 de wedstrijd geskied, mijn groep was als een van de eersten aan de beurt, dus om 11.00 stonden we beneden… Toen nog maar even de stoeltjeslift omhoog gepakt en daar nog het één en ander uitgevoerd zodat we om 11.45 weer bij de skischool waren.
Inmiddels heb ik een beetje door hoe het gaat in de stoeltjeslift met een groep kinderen. Het is een hoop gedoe om ze er allemaal in te krijgen, maar het vergroot je mogelijkheden enorm en het is ook best leuk (zo lang je geen ski’s verliest…).

(Inmiddels is het dinsdagavond, 22.50. Internet werkt niet echt, dus ik ga eerst maar eens lekker slapen. Morgen vroeg mijn nestje uit, skikleren die nu staan te weken even uitspoelen en dan mijn verhaaltje maar eens even verder tikken :) )

Vrijdag is altijd de leukste dag van de week. Omdat niet meer alle kindjes er zijn is je groepje lekker klein (in mijn geval 4 stuks..), ’s Middags om 13.00 is er prijsuitreiking. Dat duurt altijd wel even, dus je hoeft niet heel lang te skiën ’s middags. Klinkt heel lui, maar na een hele week hard werken, is een uurtje minder best wel eens fijn :). Na de prijsuitreiking bleek dat er nog maar 1 kindje mee kwam skiën. Luisa had nog twee kindjes over, dus we zijn met z’n tweeën met drie kinderen op stap geweest. Om het een beetje leuk te houden hebben de kinderen een soort van parachutes om gekregen, die blazen zich achter je op wanneer je aan het skiën bent. Is weer eens wat anders!
’s Avonds zouden we met een heel aantal mensen bij Gil eten. Samen met Sonja en Jan Willem zijn we daar naartoe gereden, Rosi, Korine en Daniel en Andrea kwamen ook, een gezellig clubje dus! Toen we daar aankwamen hebben we met z’n allen op de bank gehangen terwijl Gil aan het koken was (pasta carbonara, lekkerrr!) en na het eten zijn we collectief op de bank in slaap gevallen… Tja, dat heeft ook wel wat :D Toen iedereen weer wakker was hebben we nog een toetje gegeten. Ondertussen stond er nog een film aan, Die Piefke Saga. http://de.wikipedia.org/wiki/Die_Piefke-Saga Die was eigenlijk best wel grappig, voor zover ik het gezien heb.. :P. Uiteindelijk was ik om 23.30 weer thuis.

Zaterdag was het weer eens tijd voor een rondje schoonmaak. Beddegoed verwisselen, wc’s poetsen, stoffen/stofzuigen etc. Daarna ben ik met Julia naar Wörgl geweest om te winkelen. Hier in Kaltenbach zijn we op de trein gestapt, en dan ben je een ruim uur later in Wörgl. De stad is niet echt groot, kleiner dan Apeldoorn zelfs, maar het was erg gezellig en we hebben ons goed vermaakt met z’n tweeën!

Zondag begon er weer een nieuwe werkweek en die begon met een heel vreemd gevoel. Deze week zou Guido namelijk op bezoek komen met Jurrie en de kinderen. Ze zouden op vakantie gaan met een bevriend gezin. Die zijn er nu wel en dan wordt je je toch wel weer even heel erg bewust waarom Guido en Jurrie er niet zijn…
Eenmaal boven kreeg ik de fijnste groep van de week: een hele zwakke 2- groep. Dat zou nog een uitdaging worden om die zo ver te krijgen dat ze donderdag de gevorderden-wedstrijd konden skiën! Inmiddels is het woensdagochtend. Gistermiddag zijn de kinderen de piste af geweest waar ze donderdag de wedstrijd gaan skiën en eigenlijk ging dat relatief goed. Een positieve verrassing dus! Nu hebben we nog een hele dag om daar goed te oefenen en dan moet het morgen wel goedkomen :).

Voor deze week heb ik verder niet echt speciale plannen. Omdat het ontzettend druk is boven, heeft iedereen het eigenlijk ook druk. Als het goed is, is het volgende week weer rustiger en dan kunnen we weer wat meer tijd maken voor wat minder serieus werk :P. Over twee weken komen papa en mama hier. Die gaan nog drie dagen skiën en dan rijden we weer naar huis.
Hoewel ik het hier echt ontzettend naar mijn zin heb, heb ik ook wel weer zin om terug te gaan naar Nederland. Terug naar alle mensen daar, lekker buitenspelen op mijn racefiets en stiekem heb ik ook wel weer een beetje zin om in Utrecht aan de slag te gaan.
Nu is het tijd om mijn wasje uit te spoelen, zodat mijn skikleren weer fris ruiken. Dan even ontbijten, broodjes halen en weer naar boven en aan het werk! Als het goed is, is het vandaag weer wat zonniger. Het gaat ook warm worden hier. Beneden wordt de sneeuw al snel minder. Ik ben benieuwd hoe lang het er nog ligt.

Pfuit enk!
xx