Life goes on...

Servus leute!

Na een heftige week in Apeldoorn en Steenwijk ben ik zaterdagmiddag weer terug gevlogen naar Oostenrijk. Inmiddels ben ik dus al weer een week hier!

De vlucht zaterdag was erg mooi, goed zicht gehad op de witte wereld en we zijn nog over het Zillertal gevlogen vlak voordat we gingen landen. Was erg leuk om te zien! Op het vliegveld ben ik opgehaald door Jan Willem en toen zijn we met een kleine ommetje en een ritje langs de supermarkt naar huis gereden. Het was toch wel weer even een rare gewaarwording om weer terug te zijn in mijn kamertje hier. Alles was nog exact hetzelfde, maar toch ook totaal anders… ’s Avonds maar weer gewoon gekookt en daarna nog even bij collega’s geweest, Kolonisten van Catan gespeeld en daarna was het voor mij douchen en slapen.

Volgende ochtend ook maar weer ‘gewoon’ aan het werk. De weg vanaf mijn huisje naar de skischool was voor mijn gevoel nog nooit zo lang… Gelukkig heel veel fijne reacties gehad van collega’s. Dan voel je toch even wat minder alleen :).
Ik kreeg bij de indeling een 2- groep toebedeeld. Twee Duitse kindjes en twee Deense kindjes die geen Engels en/of Duits spraken. Handen- en voetenwerk dus! Best lastig om dan dingen duidelijk te maken als het gaat om dingen die kinderen wel of niet moeten doen. De Deense kindjes waren iets ouder (schat jaar of 8/9) en daardoor iets baldadiger dan de Duitse kindjes (beide 4jr). Dat zou wat beloven voor de volgende dagen..
Maandag beginnen er vaak ook nog veel kinderen, dus we zouden er waarschijnlijk nog kinderen bij krijgen. Uiteindelijk had ik een groep van 11 kinderen. De oudste 11, de jongste 4 jaar. Groot verschil, grote uitdaging! Zondagavond had ik met behulp van mama een aantal woordjes Deens opgeschreven in een poging om dan wat dingen duidelijk te kunnen maken aan die kinderen. Uiteindelijk kwam er een Deens jongetje bij ons in de groep die ook (bijna) vloeiend Engels sprak, dus we hadden een vertaler in de groep, handig :). Uiteindelijk bleek dat toch niet heel handig: hij ging mee in de baldadigheid en als je dan 4 kinderen hebt die elkaar aansteken met irritant doen wordt het een lastige zaak. Daarnaast had ik nog een kindje dat constant aan het huilen was omdat hij verlatingsangst had en dus alleen wilde skiën als papa of mama in de buurt was. Als papa dan even uit het zicht was begon hij direct te brullen. Kon ik even niet zo goed hebben na de afgelopen week :(. Best wel ergerlijk dus en ik was blij dat er woensdag nog maar 6 kinderen waren.

Maandag en dinsdag hadden we nog super mooi weer om te skiën. Voor woensdag was er een flink aantal centimeters sneeuw en windkracht 8 voorspeld. Dat zou wat beloven voor de dag: als het hard waait is het te gevaarlijk om de stoeltjesliften naar buiten te doen en die liften te laten draaien. Vaak zijn dan alleen de sleepliften open en dan is het bijzonder druk daar… Gelukkig bleek het uiteindelijk mee te vallen. Het heeft de hele dag licht gesneeuwd, maar van storm en dichte liften kwam niet veel terecht. Dat feest zou de volgende dag pas beginnen….
Voor donderdag was er ook veel sneeuw voorspeld. Donderdagochtend hebben we op de skischool altijd skiwedstrijd voor de kinderen, ik zou vroeg mee omhoog gaan om mee te helpen met het opbouwen van het raceparcours. Om 7.30 stonden we bij de gondel beneden: die ging niet… Volgens het liftpersoneel zou de eerste gondel pas om 8.00 naar boven gaan. Stress, want het opbouwen van het wedstrijdparcours moet zo snel mogelijk gebeuren, anders wordt er al veel geskied en is het gevaarlijk. Uiteindelijk heeft onze chef het voor elkaar gekregen dat wij wel naar boven mochten om ons ding te doen (de eerste gondel voor publiek ging pas om 9.00 hoorden we later!). Toen we om 8.15 boven waren stond ons een fijne verrassing te wachten.. 75cm verse sneeuw gevallen gedurende de nacht. Dan moet je dus met de schep aan de gang om de skischool maar weer eens uit te graven. Met 4 mensen en de sneeuwquad zijn we uiteindelijk naar de plaats gegaan waar ons wedstrijdparcours normaal ligt. Ook daar moest eerst geschept worden voor we het huisje binnen konden waar het spul voor de wedstrijd ligt. Vervolgens is een van de collega’s met de quad omhoog gereden om te kijken hoeveel sneeuw er op het parcours lag. Ondanks dat de pistenbullies langs waren geweest, lag er nog 30cm verse sneeuw en het zou voorlopig nog wel blijven sneeuwen… Geen wedstrijd dus!
Omdat er nog geen liften open waren, zijn we met de quad terug gegaan naar de skischool. Touw met handgrepen eraan en hangen maar! Best leuk om dat eens te doen :D.
De wedstrijd ging dus niet door, maar er was wel gewoon les die dag. Omdat mijn kindjes (nog 4 stuks) inmiddels al super goed de blauwe piste af kwamen zijn we ’s middags naar de stoeltjeslift gegaan (1 v/d 3 was inmiddels open) om de rode piste te bedwingen. Vanwege de verse sneeuw plakt er vaak wat meer sneeuw aan je skischoenen en dat kan in je binding gaan zitten met als gevolg dat je ski niet goed vast zit. Dat heb ik gemerkt… Toen we met de lift bijna boven waren, haalde ik mijn voet van het beugeltje af en hoorde ik een raar geluid. Ik keek naar beneden en toen bleek dat mijn rechter ski uit was gegaan en naar beneden gedonderd was! Zit je dan, met een groep kinderen bij je en maar 1 ski! Gelukkig was er van een jongetje uit mijn groep de vader en de opa mee. Ik ben naar de man van de lift gelopen en heb gevraagd of hij toevallig een ski-doo (sneeuwscooter) had. Die waren allemaal weg omdat er een lawine af was gegaan in het gebied en er waarschijnlijk 3 mensen onder de sneeuw lagen… Dat werd ‘m dus niet! Gelukkig kwam er een man naar me toe: hij was zelf skileraar bij Optimal, maar op dit moment niet in functie. Hij wilde mijn kinderen wel mee naar beneden nemen en zijn vriend zou dan mijn ski ophalen, dan kon ik op 1 been naar beneden roetsjen. Zo gezegd, zo gedaan. Kindjes veilig beneden, ik heel wat jaartjes ouder van de stress en toen konden we weer verder skiën :D. Uiteindelijk is iedereen zonder verdere problemen beneden gekomen!
Donderdagmiddag ben ik met Sonja nog snowboardschoenen wezen kopen. Ik heb inmiddels wel een aantal keer op een snowboard gestaan en wil er ook wel graag verder mee gaan. Om te voorkomen dat ik telkens spullen uit de verhuur moet gaan halen of te grote spullen van collega’s moet gebruiken is een kleine investering wel handig :D. Nu staan er dus een paar snowboardschoenen van mij boven, stoer!

Vrijdagochtend had ik een moeilijke start. Had nog even de neiging om op te bellen dat ik ziek was (was niet, maar ik zag het even niet zitten..) maar ben blij dat ik dat uiteindelijk niet gedaan heb. Toen we ’s morgens eenmaal boven waren, bleek dat de wedstrijd vandaag wel door zou gaan. De andere skischool heeft normaal op vrijdag wedstrijd op dezelfde plek als wij. Dit keer mochten we dus bij hen door het parcours skiën. De kinderen hadden er allemaal super veel zin in, en ik heb geweldig genoten. Hoe moeilijk de start ook was met de kinderen, het groepje dat uiteindelijk overbleef was echt heel erg leuk. Vrijdagmiddag hebben we dan ook flink wat kilometers gemaakt. Flink tempo erin en dan 4 lachende kinderen achter je aan, dat is een super gevoel!

Gisteren zou het eindelijk weer eens zonnig zijn. Tijd om eens een rondje te skiën voor mezelf dus. Het begon al wel goed: toen ik de deur uit was, zag ik het zonnetje schijnen buiten, maar ik was m’n zonnebril vergeten. Kon ik weer terug. Eenmaal weer onderweg naar beneden (halverwege de helling), bedacht ik me dat ik nog een essentieel onderdeel vergeten was: mijn skipas. Konden we weeeeer terug. Toen was ik weer beneden, bijna bij de gondel. Portemonnee vergeten! Die was nog boven. Toen had ik alleen geen zin meer om terug te gaan en ik heb m’n portemonnee lekker thuis gelaten :P.
Van 10.30 tot 13.00 heb ik me heerlijk uitgeleefd in mijn eentje. Het was super rustig boven, het zonnetje scheen en de sneeuw was perfect. Verstand op 0 en knallen dus! Om 13.00 belde Rosi mij op, of ik zin had om mee te gaan schaatsen vanmiddag? Ik was eigenlijk van plan om rond 14.00 terug te gaan om nog wat huishoudelijk werk uit te voeren, maar schaatsen was een veel beter plan!
Om 14.15 stond Rosi met haar twee jongens voor de deur en toen zijn we naar Zell gereden. Uiteindelijk tot 17.00 geschaatst en het was echt super leuk. Wel weer even wennen om op het ijs te staan, maar na 5 minuten weet je ook eigenlijk niet meer anders.
’s Avonds nog gaan eten met Sonja, Rosi en Jan Willem, daarna nog even kort in de Postalm geweest maar daar was het ook niet bijzonder.

Inmiddels is het weer zondag, deze week gaat ontzettend druk worden. In Beieren hebben ze vakantie en een deel van Nederland natuurlijk ook. Werk aan de winkel dus. Het weer is weer waai en grijs en ik ben benieuwd hoe het boven is.
Ik ga maar eens even ontbijten en dan met een half uurtje naar beneden. Vanaf 9.00 komen de kindjes die wij mee naar boven moeten nemen en dat zullen er wel een hoop zijn deze week!

Allemaal een fijne zondag en een goede week toegewenst!
Liefs,
Hilde