De eerste paar dagen

Hallo allemaal,

Inmiddels zijn we vijf dagen van huis, maar het voelt al veel langer! Een verslag(je) van de afgelopen dagen:
Afgelopen zondag zijn we, met een reis van 24 uur in het vooruitzicht, vertrokken naar Schiphol om daar met een Airbus A380 (ja, het grootste passagiersvliegtuig van de wereld!) naar Dubai te vliegen. Vanaf Dubai ging de reis verder naar Manila. We hebben twee prima vluchten gehad. De eerste relatief rustig waardoor we de ruimte hadden in de cabine en de tweede was, zoals Rachel al had voorspeld, vol. Na 6 uur vliegen, een tussenstop van 4 uur en vervolgens nog een vlucht van 8 uur kwamen we op maandag om 16.30 aan in Manila, waar Rachel al bij de bagageband verrast werd door de aanwezigheid van haar vader. Gezamenlijk zijn we met de taxi naar hun huis gegaan waar Rachel haar moeder al had gekookt en we dus, na het uitpakken van de kaas, stroopwafels, thee, Haribo en andere Hollandse hapjes lekker konden eten. Na 24 uur reizen was iedereen moe, dus hup het bed in! Door de moeheid heb ik als een blok geslapen en werd de volgende ochtend om 9.30 wakker. Na een ontbijt met een boterham met kaas, hagelslag en de heerlijkste verse ananas ooit, begonnen we rustig met een dagje acclimatiseren. Een beetje spullen uitgepakt, thuis rondgehangen en even in de mall aan de overkant geweest om wat boodschappen te doen. ’s Avonds hebben we het luie zweet eruit gesport bij de gym hier op het appartementencomplex: de mannen aan de fitness en de dames aan de Zumba. To our credit: niemand had de dag erna spierpijn!!

Omdat niemand op woensdag spierpijn had, konden we weer vroeg op pad. Op woensdag stond een bezoekje aan het werk van Rachels vader gepland. Daar voorafgaand hoort ook nog een taxiritje door Manila en in zo’n drukke stad is dat een belevenis op zich – in Azië gelden weinig verkeersregels… Maar goed, eind goed, al goed. We konden op bezoek bij the Asian Development Bank. Na een rondleiding en een lunch daar zijn we naar Megamall, één van de vele malls hier, geweest. Zo groot dat je erin verdwaalt! Voor volgende week donderdag staat al een dagje winkelen op het programma (en misschien ook wel schaatsen, want in een aantal malls zijn hier ijsbanen te vinden!).

Na de shopping trip zouden we met Rachel haar ouders uit eten gaan. Het restaurant was om 18.30 gereserveerd en als je dan om 18.00 met de taxi gaat redt je het schijnbaar niet om een half uurtje later 4km verderop te zijn… Sterker nog, om 19.45 waren we bij het restaurant (waar V&H en Rachel haar moeder al waren). Nadat het ons 45 minuten had gekost om een beschikbare taxi te vinden, hebben we ook nog een uur nodig gehad om 3,5 kilometer te rijden. Daarna stond het verkeer zo vast dat we het laatste stuk maar gelopen hebben. Gelukkig was het eten daarna erg lekker!

Na dit avontuur gingen we weer met de taxi naar huis en dat ging gelukkig een stukje soepeler. Iedereen moest vroeg naar bed omdat we donderdag om 4.00 (toen was het in NL nog 21u ’s avonds…) moesten opstaan voor een trip naar Mount Pinatubo, een vulkaan die in 1991 met flink geweld is uitgebarsten en waar nu een onmeetbaar diep meer in de krater ligt. Naar de top van de vulkaan was het 2 uur lopen en omdat je dat niet rond het middaguur wilt doen, moet je vroeg vertrekken… 4.00 ’s morgens dus. Hoera! Na een autorit van 2,5 uur en vervolgens een rit van een uur in een jeep door de rivierbedding die vanaf de vulkaan liep kwamen we bij de trial uit. Een paadje over rotsen, riviertjes, keien en bush-bush. Na iets minder dan twee uur lopen kwamen we bovenaan uit om daar van het uitzicht te genieten. Het water was niet zo blauw als de vorige keer dat Luuk en Rachel er waren maar mooi was het alsnog.
Omdat we zo vroeg waren was het nog lekker koel en mede dankzij de bewolking was het lopen prima te doen. Niet te koud en niet te warm. Heerlijk dus! Vervolgens gingen we dezelfde route weer terug, trail aflopen, jeep in (hobbeldehobbeldehobbel, blauwe plekken op je billen, zand in je haar, ogen kleren) en vervolgens terug in het busje met airco. Van de 2,5 uur terugrijden heeft geen van ons veel meegekregen omdat we heerlijk hebben liggen slapen en terug in het appartement werden we weer opgewacht door heerlijk avondeten van Liza (Rachel haar moeder).

Inmiddels is het hier vrijdag 11.00 (4.00 NLse tijd) liggen jullie allemaal lekker te slapen. Morgen hebben we een relatief rustige dag. Luuk en Rachel zijn nu met Rachel haar vader en broertje naar de duikwinkel en vanmiddag gaan we naar de school waar Rachel en Justin hebben gezeten in de tijd dat ze hier woonden. Zaterdag bekijken we de oude binnenstad van Manila (Intramuros) en voor zondag staat, voordat we naar het duikresort in Anilao vertrekken, een bezoek aan Rachel haar familie op bezoek.

Wij zijn inmiddels helemaal geacclimatiseerd en vinden het raar om te bedenken dat het in Nederland vriest en koud is. De zomer went toch erg snel en we (VHH) zijn erg benieuwd hoe het voelt om over vier weken weer terug te zijn in de Nederlandse winter (?).
Alvast een fijn weekend!

Liefs, VHLHR