Al weer aan het inpakken...
Door: Hilde
Blijf op de hoogte en volg Hilde
17 Februari 2015 | Indonesië, Batavia
Salamat paggi,
Terwijl de regen weer neerklettert in Jakarta hebben wij onze koffers ingepakt. Vanavond (00.15 lokale tijd) vliegen we weer naar Nederland en woensdagmiddag staan we weer met onze voetjes op Nederlandse bodem en zit onze reis van 4,5 weken erop. Wat kan de tijd toch snel gaan! Inmiddels zijn we al weer vier dagen in Jakarta nadat we in Yogyakarta zijn geweest en vervolgens een week ‘offline’ in Raja Ampat.
Nadat we vorige week vrijdagochtend in Yogyakarta het Paleis van de Sultan (Wiens vader, de vorige sultan overigens in Nederland op school heeft gezeten!) en het Vredenburg hebben bekeken hebben we voor de laatste keer van het heerlijke eten in Yogyakarta genoten en zijn daarna met de taxi naar het vliegveld gebracht. De taxichauffeur had vrij snel door dat hij Nederlanders in zijn taxi had en begon dan ook vrolijk te kletsen met ons over Nasi Goreng en liedejs van Tante Lien. Hij had wel vaker Nederlanders in de auto zei ie. Eenmaal op het vliegveld begon het eeuwige wachten. Het vliegtuig naar Makassar had een uur vertraging en op het vliegveld van Makassar moesten we vervolgens nog vier uur wachten op de vlucht naar Sorong. Gelukkig was de Dunkin’ Donuts open om 23.30 ’s avonds (terwijl het vliegveld wel verlaten leek!) en konden we de tijd doden met een kopje thee, een donut en een kaartspelletje. Halverwege onze wachttijd kwamen ook Paul, Liza en Justin vanuit Jakarta aan en om 3.00 vertrok onze vlucht naar Sorong, waar we om 7.00 aankwamen. De boot die we moesten nemen richting Raja Ampat vertrok pas om 14.00 dus we zijn naar een hotel gebracht en hebben daar op de banken in de lobby onze slaap ingehaald (aangezien je voor een hotelkamer de volle prijs moest betalen…). Nadat iedereen de rond 12.00 slaap uit had werden we weer opgehaald en zijn we naar de supermarkt gegaan voor wat inkopen. Als je zes dagen zonder stromend water op een eiland in het vooruitzicht hebt, is het wel fijn als je wat ‘noodproviand’ bij je hebt dus flessen water, een fles cola, theezakjes, noodles, verschillende soorten biscuitjes, chips en een kilo pinda’s om te doppen werden ingekocht. Nog meer tassen om mee te slepen naast de hele berg koffers en tassen met duikspullen…
Eenmaal bij de boot, (in een klein haventje met oude schepen waarvan je je afvraagt hoe ze blijven drijven..) moesten alle koffers en tassen over een smal loopplankje, over een ponton en over nog een smal loopplankje een ferry op. Een boot om passagiers te vervoeren dus en niet heel veel ruimte voor koffers. Gelukkig konden we alles kwijt en konden we gaan zitten voor de bootreis van twee uur naar Waisai. Na een rustige tocht kwamen we aan in Waisai, waar het heel hard regende. Een leuk welkom als je uitkijkt naar een weekje blauwe zee en wit strand… Gelukkig duren tropische regenbuien niet lang en was het zo weer droog.
Inmiddels was ook de eigenaar van onze Homestay (Lumba Lumba, vernoemd naar de dolfijnen die in Raja Ampat zwemmen) aangekomen om ons op te halen en konden we met alle koffers, tassen en boodschappen overstappen in een boot die ons nog het meest aan de Kameleon met twee buitenboordmotoren deed denken. Nog weer een half uur varen, dit keer over iets ruigere zee, en inmiddels was het al 16.00 en waren we al ruim 24 uur onderweg. Die lange reis was het echter allemaal waard toen we aankwamen bij Lumba Lumba: palmbomen, wit strand, hutjes op palen en een blauwe zee. Hier konden we het wel een weekje uithouden! Nadat de Kameleon was uitgepakt en de koffers in de hutjes gebracht stond er een heerlijke warme maaltijd voor ons klaar. Daar waren we ook wel aan toe. Na een douche (nou ja, douche… een bak met koud, zilt water en een klein bakje om dat water over jezelf heen te gieten; mandiën dus!) en een kopje thee is iedereen lekker op tijd gaan slapen want we waren hier niet alleen gekomen om te luieren… Het geluid van de golven die onder je klotsen is trouwens best wel wennen als je ligt te slapen dus zoals je je wel kan voorstellen, na die eerste nacht was ik niet echt uitgerust!
De familie van Klaveren zijn zeer ervaren duikers (en Luuk inmiddels ook wel) en aangezien Raja Ampat een walhalla voor duikers is, was deze trip voor hen vooral als duiktrip bedoeld. Aangezien ik in Anilao had leren duiken kon ik ook een aantal keer mee, hoera! Terwijl er voor mij nog een BCD (= duikvest) werd gefixt bij een ander resort was de rest klaar voor hun eerste duik en hebben met de gids het rif voor Lumba Lumba verkend. Tegen de tijd dat zij weer boven water waren, was mijn BCD gearriveerd en dat betekende dat ik na de lunch ook mee kon duiken! We zijn naar een plek gegaan waar ook gesnorkeld kon worden en dat betekende dat we met z’n achten de boot in gingen en dat papa en mama aan de oppervlakte visjes gingen kijken, terwijl wij 18 meter diep zaten.
Die eerste ‘echte’ duik was best even spannend maar met genoeg rustige en ervaren mensen om je heen en een gids die weet wat ie doet, voel je je toch wel veilig! Toen we na 50 minuten weer boven kwamen zaten papa en mama al weer in de boot en toen alles en iedereen weer aan boord was konden we op naar ons diner. Er werd elke dag heerlijk voor ons gekookt en op zo’n manier dat het niet heel erg vervelend is dat je ’s morgens, ’s middags en ’s avonds rijst op je bord had liggen. Genoeg afwisseling en genoeg groenten en fruit om ons ook nog het idee te geven dat we gezond aten. Na het eten volgden we hetzelfde ritueel als de dag ervoor: douche, kopje thee en op tijd naar bed. De volgende dag zouden we namelijk om 7.30 vertrekken om te gaan duiken op een plek waar Mantaroggen zaten!
Zo gezegd, zo gedaan. De volgende ochtend stonden om 6.30 de rijst en de gebakken eieren op tafel en om 7.30 zaten we met z’n zessen met duikpakken aan in de boot. We zouden eerst bij de roggen gaan duiken maar de diveguide en de boatsmen zagen geen roggen. We zijn toen verder gevaren naar de plek waar we de tweede duik zouden doen en hebben die toen maar als eerste gedaan. Ik was dit keer veel minder druk met het duiken zelf en kon veel meer genieten van alles om mij heen. De dag ervoor was ik nog niet echt overtuigd maar als het voortaan zo ging was duiken toch wel heel erg leuk! Bring on the manta’s, dacht ik! Na een pauze van bijna twee uur, een paar liter water, wat pinda’s en een cake zijn we weer in de boot gestapt en naar Manta Sandy, de zandbank waar de roggen vaak zaten, gevaren. Onderweg kwamen we ze al tegen en omdat de manta’s niet de kans moesten krijgen om er vandoor te gaan zijn we met snorkelspullen het water in gesprongen en hebben rond de manta’s gesnorkeld. Gaaf!!
Na het snorkelen natuurlijk alsnog doorgevaren naar Manta Sandy en eenmaal onder water konden we de manta’s ook, zittend op een zandbank 15 meter diep, van onder water bekijken. Wat een mooie beesten om te zien! Op het moment dat we bijna weer naar boven wilden kwamen er nog twee aanzwemmen met als gevolg dat ze vlak over Justins hoofd heen moesten zwemmen en dat maakte het tripje meer dan waard. Na ruim 100 duiken zagen zij voor het eerst mantaroggen. Ik had er daarvoor welgeteld zes nodig… Dat kan niet iedereen zeggen, haha!
Na de mantaroggen zijn we voor de lunch teruggegaan. Voor mij zat de duikdag er toen op omdat er wat lastigere duiken op het programma stonden en daar wilde ik me niet aan wagen. Luuk, Rachel, Liza, Paul en Justin hebben na de lunch nog een duik gedaan en ik heb heerlijk onder een palmboom een boekje zitten lezen.
Voor dinsdag stond een rustdag gepland, een dag zonder duiken. Een echte rustdag is het uiteindelijk niet geworden omdat we om 5.30 op pad gingen om paradijsvogels te kijken. Met z’n achten in de bood en op naar een ander eiland om daar een stuk door de jungle te lopen en vogels te kijken. Na een wandeling van een half uur en 1000 muggen bracht onze gids ons op de plek waar de vogels zaten. Uiteindelijk hebben we de paradijsvogels hun dans zien doen en zijn we teruggelopen. Onderaan de stijger waar de boot lag hebben we vissen gevoerd en daarna zijn we terug gevaren, op naar ons ontbijt. Na het ontbijt heeft iedereen even een kort dutje gedaan en vervolgens zijn we weer in de boot gestapt om bij een ander eiland te gaan snorkelen. Dat wilden we eigenlijk ’s middags pas doen maar vanwege de warmte en de zon was het beter om dat al ’s morgens voor de lunch te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Een ruim uur gesnorkeld met z’n zevenen (Liza was niet mee) en weer veel gezien. Onder andere Nemo en een aantal schildpadden! Toen we in de boot op de weg terug zaten begon het weer al te betrekken en tijdens de lunch begon het ontzettend te regenen. Het is maar goed dat we voor de lunch zijn wezen snorkelen want de regen is daarna eigenlijk niet meer opgehouden. Op een gegeven moment regende het zo hard dat ik besloten heb om van de gelegenheid gebruik te maken en mijn haar eens goed te wassen in het stromende water! Erg lekker maar stiekem best koud… De rest van de middag hebben we gevuld met luieren, boeken lezen, spelletjes en dutjes. Ook wel eens lekker!
Voor de woensdag stonden er weer drie lastige duiken gepland en dat betekende voor papa, mama en mij een rustdag. We hebben heerlijk bij de huisjes gezeten, boeken gelezen en lui gedaan. Voor donderdag stonden nog twee duiken gepland op plekken waar je ook prima kon snorkelen dus toen zijn we weer met z’n achten op pad gegaan. Onderweg naar de eerste divesite kwamen we zelfs dolfijnen tegen! Weer een dier om af te vinken op het lijstje!
We waren na twee duiken en twee snorkeltochten op tijd weer terug omdat zo langzamerhand ook de koffers ingepakt moesten worden en dat kan je toch het beste doen als het nog licht is buiten. Zo gezegd, zo gedaan en voor het avondeten waren de koffers weer vol. De volgende ochtend hoefden alleen de duikspullen nog ingepakt te worden want die moesten zoveel mogelijk drogen. Na het ontbijt (het laatste ontbijt maar dit keer zonder rijst; er waren zelfgebakken donuts met hagelslag!) zaten we weer om 7.30 in de Kameleon, op naar Waisai waar de boot om 9.00 naar Sorong zou vertrekken. Daar kwamen we, na een rustige tocht naar Waisai en een iets ruiger (stuiterdestuiterdestuier en kotsgeluiden op de boot) tochtje naar Sorong aan en werden we weer door twee auto’s opgewacht die ons naar een hotel zouden brengen. Omdat je pas na 24u maar vliegen als je gedoken had, zouden we daar de nacht doorbrengen. Na genoten te hebben van een bed (we hadden op Lumba Lumba alleen matrassen op de grond) en een warme douche hebben we geluncht aan de overkant en kwamen we vervolgens uit bij een salon waar ze voetreflextherapie deden; voetmassages dus. Uiteindelijk hebben we allemaal (ja, ook de mannen!) een voetmassage gehad en daarna waren we weer helemaal zen! ’s Avonds zijn we uit eten geweest en vervolgens weer lekker op tijd gaan slapen want reizen is best vermoeiend.
Op zaterdagochtend vertrokken we om 10.00 bij het hotel en vlogen via Manado terug naar Jakarta en uiteindelijk waren we om 20.00 weer thuis. Inmiddels is het dinsdagochtend en vanavond vliegen papa, mama en ik naar huis. Onze koffers zijn zo goed als ingepakt. Straks, na de lunch, lopen we nog even naar een mall in de buurt. Heel veel meer dan ‘mallhoppen’ is er ook niet te doen hier. We wilden eigenlijk gisteren naar Bandung met de trein maar dat hebben we maar niet gedaan. In de tijd dat wij in Raja Ampat zaten heeft het ontzettend geregend en zijn er overstromingen geweest. De trein is dan niet het meest handige vervoersmiddel… Dus daarom hebben we hier lekker rondgehangen en zijn we zondagavond nog maar eens met z’n allen uit eten geweest. Bij het Steakhouse! Justin is maandag al weer vertrokken voor zijn tweede studiejaar in Australië en zo loopt het huis hier in Jakarta langzaam weer leeg. Wij vertrekken vanavond en Luuk en Rachel blijven hier nog een weekje en gaan daarna met z’n tweeën terug naar Manila om heel hard naar werk te zoeken en voor ons is tegen die tijd ook het ‘gewone leven’ in Nederland weer begonnen.
Zo zie je maar, time flies when you’re having fun! Ik weet nog goed dat ik in Nederland het eerste verslag schreef, kort voordat we weggingen en nu zijn we vijf weken verder en al weer aan het laatste verhaaltje toe. Hartelijk dank voor het meelev/zen en voor de leuke reacties op de verhalen. Wij hebben ontzettend genoten van deze reis en dit was vast niet onze laatste reis naar Azië.
Terima Kasih en tot snel!
Liefs,
VHH(L&R)
Terwijl de regen weer neerklettert in Jakarta hebben wij onze koffers ingepakt. Vanavond (00.15 lokale tijd) vliegen we weer naar Nederland en woensdagmiddag staan we weer met onze voetjes op Nederlandse bodem en zit onze reis van 4,5 weken erop. Wat kan de tijd toch snel gaan! Inmiddels zijn we al weer vier dagen in Jakarta nadat we in Yogyakarta zijn geweest en vervolgens een week ‘offline’ in Raja Ampat.
Nadat we vorige week vrijdagochtend in Yogyakarta het Paleis van de Sultan (Wiens vader, de vorige sultan overigens in Nederland op school heeft gezeten!) en het Vredenburg hebben bekeken hebben we voor de laatste keer van het heerlijke eten in Yogyakarta genoten en zijn daarna met de taxi naar het vliegveld gebracht. De taxichauffeur had vrij snel door dat hij Nederlanders in zijn taxi had en begon dan ook vrolijk te kletsen met ons over Nasi Goreng en liedejs van Tante Lien. Hij had wel vaker Nederlanders in de auto zei ie. Eenmaal op het vliegveld begon het eeuwige wachten. Het vliegtuig naar Makassar had een uur vertraging en op het vliegveld van Makassar moesten we vervolgens nog vier uur wachten op de vlucht naar Sorong. Gelukkig was de Dunkin’ Donuts open om 23.30 ’s avonds (terwijl het vliegveld wel verlaten leek!) en konden we de tijd doden met een kopje thee, een donut en een kaartspelletje. Halverwege onze wachttijd kwamen ook Paul, Liza en Justin vanuit Jakarta aan en om 3.00 vertrok onze vlucht naar Sorong, waar we om 7.00 aankwamen. De boot die we moesten nemen richting Raja Ampat vertrok pas om 14.00 dus we zijn naar een hotel gebracht en hebben daar op de banken in de lobby onze slaap ingehaald (aangezien je voor een hotelkamer de volle prijs moest betalen…). Nadat iedereen de rond 12.00 slaap uit had werden we weer opgehaald en zijn we naar de supermarkt gegaan voor wat inkopen. Als je zes dagen zonder stromend water op een eiland in het vooruitzicht hebt, is het wel fijn als je wat ‘noodproviand’ bij je hebt dus flessen water, een fles cola, theezakjes, noodles, verschillende soorten biscuitjes, chips en een kilo pinda’s om te doppen werden ingekocht. Nog meer tassen om mee te slepen naast de hele berg koffers en tassen met duikspullen…
Eenmaal bij de boot, (in een klein haventje met oude schepen waarvan je je afvraagt hoe ze blijven drijven..) moesten alle koffers en tassen over een smal loopplankje, over een ponton en over nog een smal loopplankje een ferry op. Een boot om passagiers te vervoeren dus en niet heel veel ruimte voor koffers. Gelukkig konden we alles kwijt en konden we gaan zitten voor de bootreis van twee uur naar Waisai. Na een rustige tocht kwamen we aan in Waisai, waar het heel hard regende. Een leuk welkom als je uitkijkt naar een weekje blauwe zee en wit strand… Gelukkig duren tropische regenbuien niet lang en was het zo weer droog.
Inmiddels was ook de eigenaar van onze Homestay (Lumba Lumba, vernoemd naar de dolfijnen die in Raja Ampat zwemmen) aangekomen om ons op te halen en konden we met alle koffers, tassen en boodschappen overstappen in een boot die ons nog het meest aan de Kameleon met twee buitenboordmotoren deed denken. Nog weer een half uur varen, dit keer over iets ruigere zee, en inmiddels was het al 16.00 en waren we al ruim 24 uur onderweg. Die lange reis was het echter allemaal waard toen we aankwamen bij Lumba Lumba: palmbomen, wit strand, hutjes op palen en een blauwe zee. Hier konden we het wel een weekje uithouden! Nadat de Kameleon was uitgepakt en de koffers in de hutjes gebracht stond er een heerlijke warme maaltijd voor ons klaar. Daar waren we ook wel aan toe. Na een douche (nou ja, douche… een bak met koud, zilt water en een klein bakje om dat water over jezelf heen te gieten; mandiën dus!) en een kopje thee is iedereen lekker op tijd gaan slapen want we waren hier niet alleen gekomen om te luieren… Het geluid van de golven die onder je klotsen is trouwens best wel wennen als je ligt te slapen dus zoals je je wel kan voorstellen, na die eerste nacht was ik niet echt uitgerust!
De familie van Klaveren zijn zeer ervaren duikers (en Luuk inmiddels ook wel) en aangezien Raja Ampat een walhalla voor duikers is, was deze trip voor hen vooral als duiktrip bedoeld. Aangezien ik in Anilao had leren duiken kon ik ook een aantal keer mee, hoera! Terwijl er voor mij nog een BCD (= duikvest) werd gefixt bij een ander resort was de rest klaar voor hun eerste duik en hebben met de gids het rif voor Lumba Lumba verkend. Tegen de tijd dat zij weer boven water waren, was mijn BCD gearriveerd en dat betekende dat ik na de lunch ook mee kon duiken! We zijn naar een plek gegaan waar ook gesnorkeld kon worden en dat betekende dat we met z’n achten de boot in gingen en dat papa en mama aan de oppervlakte visjes gingen kijken, terwijl wij 18 meter diep zaten.
Die eerste ‘echte’ duik was best even spannend maar met genoeg rustige en ervaren mensen om je heen en een gids die weet wat ie doet, voel je je toch wel veilig! Toen we na 50 minuten weer boven kwamen zaten papa en mama al weer in de boot en toen alles en iedereen weer aan boord was konden we op naar ons diner. Er werd elke dag heerlijk voor ons gekookt en op zo’n manier dat het niet heel erg vervelend is dat je ’s morgens, ’s middags en ’s avonds rijst op je bord had liggen. Genoeg afwisseling en genoeg groenten en fruit om ons ook nog het idee te geven dat we gezond aten. Na het eten volgden we hetzelfde ritueel als de dag ervoor: douche, kopje thee en op tijd naar bed. De volgende dag zouden we namelijk om 7.30 vertrekken om te gaan duiken op een plek waar Mantaroggen zaten!
Zo gezegd, zo gedaan. De volgende ochtend stonden om 6.30 de rijst en de gebakken eieren op tafel en om 7.30 zaten we met z’n zessen met duikpakken aan in de boot. We zouden eerst bij de roggen gaan duiken maar de diveguide en de boatsmen zagen geen roggen. We zijn toen verder gevaren naar de plek waar we de tweede duik zouden doen en hebben die toen maar als eerste gedaan. Ik was dit keer veel minder druk met het duiken zelf en kon veel meer genieten van alles om mij heen. De dag ervoor was ik nog niet echt overtuigd maar als het voortaan zo ging was duiken toch wel heel erg leuk! Bring on the manta’s, dacht ik! Na een pauze van bijna twee uur, een paar liter water, wat pinda’s en een cake zijn we weer in de boot gestapt en naar Manta Sandy, de zandbank waar de roggen vaak zaten, gevaren. Onderweg kwamen we ze al tegen en omdat de manta’s niet de kans moesten krijgen om er vandoor te gaan zijn we met snorkelspullen het water in gesprongen en hebben rond de manta’s gesnorkeld. Gaaf!!
Na het snorkelen natuurlijk alsnog doorgevaren naar Manta Sandy en eenmaal onder water konden we de manta’s ook, zittend op een zandbank 15 meter diep, van onder water bekijken. Wat een mooie beesten om te zien! Op het moment dat we bijna weer naar boven wilden kwamen er nog twee aanzwemmen met als gevolg dat ze vlak over Justins hoofd heen moesten zwemmen en dat maakte het tripje meer dan waard. Na ruim 100 duiken zagen zij voor het eerst mantaroggen. Ik had er daarvoor welgeteld zes nodig… Dat kan niet iedereen zeggen, haha!
Na de mantaroggen zijn we voor de lunch teruggegaan. Voor mij zat de duikdag er toen op omdat er wat lastigere duiken op het programma stonden en daar wilde ik me niet aan wagen. Luuk, Rachel, Liza, Paul en Justin hebben na de lunch nog een duik gedaan en ik heb heerlijk onder een palmboom een boekje zitten lezen.
Voor dinsdag stond een rustdag gepland, een dag zonder duiken. Een echte rustdag is het uiteindelijk niet geworden omdat we om 5.30 op pad gingen om paradijsvogels te kijken. Met z’n achten in de bood en op naar een ander eiland om daar een stuk door de jungle te lopen en vogels te kijken. Na een wandeling van een half uur en 1000 muggen bracht onze gids ons op de plek waar de vogels zaten. Uiteindelijk hebben we de paradijsvogels hun dans zien doen en zijn we teruggelopen. Onderaan de stijger waar de boot lag hebben we vissen gevoerd en daarna zijn we terug gevaren, op naar ons ontbijt. Na het ontbijt heeft iedereen even een kort dutje gedaan en vervolgens zijn we weer in de boot gestapt om bij een ander eiland te gaan snorkelen. Dat wilden we eigenlijk ’s middags pas doen maar vanwege de warmte en de zon was het beter om dat al ’s morgens voor de lunch te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Een ruim uur gesnorkeld met z’n zevenen (Liza was niet mee) en weer veel gezien. Onder andere Nemo en een aantal schildpadden! Toen we in de boot op de weg terug zaten begon het weer al te betrekken en tijdens de lunch begon het ontzettend te regenen. Het is maar goed dat we voor de lunch zijn wezen snorkelen want de regen is daarna eigenlijk niet meer opgehouden. Op een gegeven moment regende het zo hard dat ik besloten heb om van de gelegenheid gebruik te maken en mijn haar eens goed te wassen in het stromende water! Erg lekker maar stiekem best koud… De rest van de middag hebben we gevuld met luieren, boeken lezen, spelletjes en dutjes. Ook wel eens lekker!
Voor de woensdag stonden er weer drie lastige duiken gepland en dat betekende voor papa, mama en mij een rustdag. We hebben heerlijk bij de huisjes gezeten, boeken gelezen en lui gedaan. Voor donderdag stonden nog twee duiken gepland op plekken waar je ook prima kon snorkelen dus toen zijn we weer met z’n achten op pad gegaan. Onderweg naar de eerste divesite kwamen we zelfs dolfijnen tegen! Weer een dier om af te vinken op het lijstje!
We waren na twee duiken en twee snorkeltochten op tijd weer terug omdat zo langzamerhand ook de koffers ingepakt moesten worden en dat kan je toch het beste doen als het nog licht is buiten. Zo gezegd, zo gedaan en voor het avondeten waren de koffers weer vol. De volgende ochtend hoefden alleen de duikspullen nog ingepakt te worden want die moesten zoveel mogelijk drogen. Na het ontbijt (het laatste ontbijt maar dit keer zonder rijst; er waren zelfgebakken donuts met hagelslag!) zaten we weer om 7.30 in de Kameleon, op naar Waisai waar de boot om 9.00 naar Sorong zou vertrekken. Daar kwamen we, na een rustige tocht naar Waisai en een iets ruiger (stuiterdestuiterdestuier en kotsgeluiden op de boot) tochtje naar Sorong aan en werden we weer door twee auto’s opgewacht die ons naar een hotel zouden brengen. Omdat je pas na 24u maar vliegen als je gedoken had, zouden we daar de nacht doorbrengen. Na genoten te hebben van een bed (we hadden op Lumba Lumba alleen matrassen op de grond) en een warme douche hebben we geluncht aan de overkant en kwamen we vervolgens uit bij een salon waar ze voetreflextherapie deden; voetmassages dus. Uiteindelijk hebben we allemaal (ja, ook de mannen!) een voetmassage gehad en daarna waren we weer helemaal zen! ’s Avonds zijn we uit eten geweest en vervolgens weer lekker op tijd gaan slapen want reizen is best vermoeiend.
Op zaterdagochtend vertrokken we om 10.00 bij het hotel en vlogen via Manado terug naar Jakarta en uiteindelijk waren we om 20.00 weer thuis. Inmiddels is het dinsdagochtend en vanavond vliegen papa, mama en ik naar huis. Onze koffers zijn zo goed als ingepakt. Straks, na de lunch, lopen we nog even naar een mall in de buurt. Heel veel meer dan ‘mallhoppen’ is er ook niet te doen hier. We wilden eigenlijk gisteren naar Bandung met de trein maar dat hebben we maar niet gedaan. In de tijd dat wij in Raja Ampat zaten heeft het ontzettend geregend en zijn er overstromingen geweest. De trein is dan niet het meest handige vervoersmiddel… Dus daarom hebben we hier lekker rondgehangen en zijn we zondagavond nog maar eens met z’n allen uit eten geweest. Bij het Steakhouse! Justin is maandag al weer vertrokken voor zijn tweede studiejaar in Australië en zo loopt het huis hier in Jakarta langzaam weer leeg. Wij vertrekken vanavond en Luuk en Rachel blijven hier nog een weekje en gaan daarna met z’n tweeën terug naar Manila om heel hard naar werk te zoeken en voor ons is tegen die tijd ook het ‘gewone leven’ in Nederland weer begonnen.
Zo zie je maar, time flies when you’re having fun! Ik weet nog goed dat ik in Nederland het eerste verslag schreef, kort voordat we weggingen en nu zijn we vijf weken verder en al weer aan het laatste verhaaltje toe. Hartelijk dank voor het meelev/zen en voor de leuke reacties op de verhalen. Wij hebben ontzettend genoten van deze reis en dit was vast niet onze laatste reis naar Azië.
Terima Kasih en tot snel!
Liefs,
VHH(L&R)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
